- Klik op de foto's voor groter formaat -
Eigenlijk wisten we het al, maar ook de dierenarts vond het beter om euthanasie toe te passen. We zijn er tot de laatste minuut bijgeweest. Onze Snuit is heel vredig en rustig ingeslapen op maandag 17 oktober 2011 om 17.35 uur. Je begrijpt zeker wel dat we heel veel verdriet hebben, want na 5 jaar en 7 maanden op deze manier afscheid te moeten nemen van je huisdier, is verschrikkelijk.
De eerste 5 jaren van zijn leven was Snuit een zwerfkater. Wij hebben hem geadopteerd toen hij aan kwam lopen.
Wil je meer weten, klik dan hier.
Groetjes MaraDe eerste 5 jaren van zijn leven was Snuit een zwerfkater. Wij hebben hem geadopteerd toen hij aan kwam lopen.
Wil je meer weten, klik dan hier.
Af en toe moeten we nog wel eens aan hem denken. Gelukkig hebben we ons katje Mischou nog in ons midden.
Deze laatste foto staat in een lijstje in ons appartement in Spanje. Onze katten keken ons na toen wij in de taxi stapten naar het NS station om de trein te nemen naar Schiphol om weer voor vijf weken te vertrekken naar Los Boliches aan de Costa del Sol.
Op deze virtuele wijze hebben we ze allebei nog bij ons als we in Andalucia zijn.
18 opmerkingen:
Prachtige foto's van jullie kanjers. Wij missen onze kater Joris ook nog steeds. Sterkte.
Altijd mooi, even nadenken over wat echt belangrijk is of was in het leven, en huisdieren behoren daar zeker bij. Die geven onbaatzuchtig liefde en je mist ze idd als ze er niet meer zijn. Moewt er voorlopig even niet aan denken, de vorige vertliezen op dit punt voelen nog steeds erg gevoelig...
De beslissing om een huisdier in te laten slapen is een verschrikkelijke beslissing. Je wilt je huisgenoot niet missen, maar je wilt ook niet dat hij lijdt. Dat maakt het verdriet nog schrijnender als hij ingeslapen is. Logisch dat jullie hem missen. Zo missen wij ons Petje.
Ja, ik weet nog dat jullie ook in oktober een kat moesten missen!!! vreselijk is dat..... je blijft er altijd aan denken! sterkte. groetjes, Diny
De kat vroeger, bij mijn ouders thuis, daar hebben we het nog steeds wel eens over, een geweldig beest, de schrik van iedere hond in onze buurt. Maar helaas is die ook al 20 jaar dood. De foto van het beest staat nog steeds bij mijn ouders in de kast.
Mooie poezenbeessies, ja dat blijf je missen zo'n kattenkoppie, sterkte! x
Het zijn en blijven maatjes...
Ja, dat zijn geen leuke gebeurtenissen.
Het zijn toch beste vriendjes geworden.
Overleden dieren, mensen ook, zijn altijd fijne herinneringen, maar het gemis blijft...
Wat een knuffelkoppie. Ja, ik snap het heel goed, dat voelt verschrikkelijk. Maar je wil ook niet dat ze pijn hebben. Je blijft hem ook missen he?
Ha Albert en Mara,
De laatste foto is wel erg leuk.
Ja, we weten het, dat je huisdieren eerder gaan dan jezelf, maar het blijft toch een gemis.
hoe vaak we hier niet zeggen, "net Tommie" oma
Ach! Ik moet er niet an denken dat het zou gebeuren met ons "Klontje". Maar op een dag ...
@ Het was echt goud Mara :-)
Volgens mij las ik hier toen al. Ja, het zijn altijd rot momenten.
Dieren zijn goeie vrienden. Ze leven alleen niet zo lang.
Je kan zo'n heerlijk huisdier zo vreselijk blijven missen hé, ik begrijp jullie volkomen! STERKTE!
OT: het was een gràpje hoor, de handen die verkeerd stonden...
Wij verloren beide poezen hier binnen 1 jaar tijd, nu 5-6 jaar geleden, en nog altijd verdriet erom
Ja snuitje het was een prachtige kater. Hij heeft na vele omzwervingen gelukkig bij jullie een heerlijk leven gehad.
Liefs en groetjes, Lawrence
Gelukkig hebben jullie nog de foto's en vooral de herinneringen.
Auwwwwwhhh...
Dat doet zeker pijn i.d.d.
Ik leef met jullie mee.
Al mijn leven heb ik dieren om me heen en heb het dus ook al vaker dan me lief is mee moeten maken dat er eentje gaat... tja, het hoort er bij helaas.
Men weet dat ze niet zo oud worden als men zelf en dat er telkens weer dat afscheid komt maar toch, het gewent nooit.
Sterkte en liefs,
Gabi
Een reactie posten