vrijdag 18 november 2011

In Memoriam - Andy Tielman

Zanger en gitarist Andy Tielman is donderdag 10 november 2011 op 75-jarige leeftijd overleden aan maagkanker. Vandaag, vrijdag 18 november, is in crematorium Ockenburgh in Den Haag afscheid genomen van Indorocker Andy Tielman. De uitvaart was live te volgen op grote schermen buiten het crematorium. Meer dan 1500 mensen bewezen vrijdag de laatste eer aan Tielman.

Andy was lange tijd het gezicht van The Tielman Brothers. Regelmatig heb ik samen met Mara hem mogen zien optreden bij club Tari Merak. Zo zullen wij hem altijd blijven herinneren, met een lach de zaal inkijkend tijdens zijn optreden.
- Klik op de foto's voor groter formaat -


Dank je Andy voor al het moois dat je ons gegeven hebt.
Rust zacht in MUZIKALE Vrede. Je was mijn jeugdidool.




Andy Tielman werd op 30 mei 1936 geboren in Makassar en woonde tot zijn 21e jaar in Indonesië. Zijn vader, Herman Tielman, was in dienst bij het Koninklijk Nederlands Indisch leger (KNIL) en was ook een groot muziekliefhebber. Deze liefde gaf hij door aan zijn vier zonen en dochter Jane.

De vijf kinderen traden na de oorlog op onder de namen Timor Rhytm Brothers en The Four T's. eind jaren vijftig verkaste het gezin naar Nederland. Vader Herman vond dat zijn kinderen hier een betere toekomst konden krijgen.

Rock Little Baby Of Mine (1958) van (toen nog) The Four Tielman Brothers wordt algemeen beschouwd als de eerste Nederlandse rock & roll-single. De onstuimige gitaarshow van Andy Tielman sprak tot de verbeelding van talloze Nederlandse jongeren die in de jaren daarna zelf bandjes zouden oprichten: George Kooymans, Barry Hay, Jan Akkerman, Wally Tax, Herman Brood.

Met de term 'indorock' (rock & roll met invloeden uit de krontjong) had Tielman, in 1936 in Makassar geboren, overigens moeite.
Hij was trots op zijn roots, maar hamerde in de Volkskrant (2008) op zijn Nederlanderschap. Zijn vader Herman vocht voor het KNIL en was trouw aan 'Hare Majesteit de Koningin', zoals Andy graag voluit zei. 'Mijn vader diende Nederland met een geweer, ik dien Nederland met mijn gitaar.'

In de jaren vijftig vestigde het gezin zich in Breda, waar de broertjes Reggy, Ponthon, Andy en Loulou furore maakten met hun optredens in Hotel De Schuur: acrobatische toeren, overgooien met gitaren. Andy bespeelde zijn instrument met zijn tanden. Het was in Nederland ongekend.

De doorbraak kwam in 1958 toen de Tielmans hun debuutsingle opnamen op het Brusselse label Fernap en werden uitgenodigd voor een optreden in het Nederlandse Hawaï-paviljoen tijdens de wereldtentoonstelling in die stad.

Het zegt iets over het Nederland van toen dat de Tielmans Rock Little Baby Of Mine moesten opnemen in Brussel, in Duitsland en België eerder op tv te zien waren dan in Nederland en na het Expo '58-optreden in de Nederlandse pers werden verketterd. 'Ze noemden ons muziekverkrachters,' zei Tielman. 'Maar de Nederlandse jeugd begreep het vanaf het begin.'

Nederlands hitsucces volgde pas jaren later, vaak met liedjes die geen rock & roll waren: Maria haalde in 1965 de toptwintig, Little Bird bereikte in 1967 de zevende plaats. Vooral in Duitsland bleef de groep daarna populair en ook in de VS werden platen uitgebracht, maar in Nederland was de band tegen het einde van de jaren zestig vergeten.

De discografie is een onoverzichtelijk woud van singles, live-bootlegs en verzamel-cd's waarop niet zelden andere groepen belandden die Tielman-werk speelden. Ook Andy Tielmans solocarrière in de jaren zeventig leverde geen essentiële platen op, waarna hij in 1982 een tijd door de Indonesische jungle zwierf.

Naar eigen zeggen redde zijn Duitse geliefde Carmen zijn leven. Hij trouwde haar en vestigde zich in Duitsland. Toen ze hem in 1996 een dochter schonk (Loraine Jane) hervond Andy Tielman het plezier in platen maken. Hij trad veel op in het oldies-circuit, o.a. bij club Tari Merak, Pasar Malam Tong Tong en nog vele andere Indorock parties.

Toen in 2009 maagkanker bij hem werd geconstateerd, was Andy Tielman inmiddels de lof toegezwaaid die hem toekomt, bij de viering van vijftig jaar nederpop. Nog trotser was hij op de koninklijke onderscheiding die hij in 2005 kreeg. Omdat het Hare Majesteit had behaagd, zei hij.


We waren altijd blij als we naar een optreden van Andy Tielman konden gaan, 
getuige deze foto die René Vreede van ons maakte.


Zijn optreden die avond bij club Tari Merak was meer dan fenominaal, zeker wat betreft zijn gitaarspel.


Andy Tielman Live in Rotterdam op 2 juli 2011, jamming met The Explosion Rockets,
zijn laatste optreden en dat maakt mij een beetje triest, zeker nu Andy er niet meer is.
Hij is en blijft mijn jeugdidool. Geniet ruim 8 minuten van Indorocker Andy Tielman.

Met Muzikale Groeten
Albert
geboren op 28 december 1947 in Bandung





Het één na laatste optreden van Andy Tielman in het Bintang-Theater,
28 mei 2011, op de Tong Tong Fair in Den Haag.
Ik citeer de woorden van Siem Boon:
"Niemand kon of wilde geloven dat we het allerlaatste concert van de grote man zouden 
meemaken. Zijn trouwe bandleden waren stil, de dames van zijn achtergrondkoortje 
liepen zenuwachtig de kleedkamers in en uit. Andy’s vrouw Carmen en hun dochter 
Loraine Jane zagen er bedrukt uit. Andy was nergens te bekennen. Ik wachtte. 
Ik had ook geen haast om aan het afscheid te beginnen. Ineens zag ik hem. 
Hij kwam aanschuifelen, letterlijk voetje voor voetje. 
Hij liep langzaam en voorzichtig als een patiënt met een infuus achter zich aan."


Een impressie, afscheid Andy Tielman Den Haag op 18 november 2011 by Indisch4ever

zaterdag 22 oktober 2011

Reuze bedankt voor je reactie èn medeleven


Ik wil iedereen hartelijk danken voor de vele reacties en medeleven die wij mochten ontvangen op onze weblog, via de e-mail, via facebook of een telefoontje. Het heeft ons goed gedaan. Nooit zal ik MIJN grote vriend Snuit vergeten, maar het leven gaat door,
en het verlies van Snuitje zullen wij een plaatsje in ons leven moeten geven. - Klik op de foto voor groter formaat -
Dat we ons katje Mischou in huis hebben maakt de pijn wat lichter.
Nogmaals bedankt voor je medeleven, ook namens Albert.

Dit is een foto van onze kater, toen er nog niets met hem aan de hand was, kijk maar eens naar de glimmende kleur van zijn mooie en dikke vacht, en dit plaatje symboliseert een beetje wat er gebeurd is: Snuit is als het ware uit ons leven "weggelopen".
Liefs en groetjes
Mara

maandag 17 oktober 2011

In memoriam - onze kater Snuit is er niet meer

Toen wij donderdag 13 oktober j.l. 's middags thuis kwamen, terug uit Spanje, zag ik meteen dat er iets aan de hand was met onze kater Snuit. Hij was MIJN grote vriend, want als ik uit de late dienst kwam, stond hij altijd op me te wachten bij de binnenpoort.

- Klik op de foto's voor groter formaat -
Allereerst een foto zoals ik hem altijd zal herinneren. Stoer en parmantig bij ons voor aan het Veluwemeer.


Wat Snuit ook zo heerlijk vond, was het kroelen op ons terras.


De toestand van Snuit werd met het weekend slechter en zowel Albert als ik bereidde ons op het ergste voor. Op zondagavond besloten wij om maandagmorgen de dierenarts te bellen voor een afspraak.

Zondagavond de volgende twee foto's gemaakt. Snuit samen met Mischou op de bank, voor de allerlaatste keer,


en een close-up van Snuit op zijn laatste zondagavond bij ons thuis.


Maandagmorgen de assistente van de dierenarts gebeld en een afspraak gemaakt voor vandaag om 17.00 uur. Toen we bij hem kwamen zag Martin Bakker (zo heet onze dierenarts) meteen dat het niet best was met Snuit. Na een onderzoek kwam hij tot de conclusie dat genezing niet meer mogelijk was vanwege een vergevorderd stadium van een kwaadaardige tumor.

Eigenlijk wisten Albert en ik het al, maar ook de dierenarts vond het beter om euthanasie toe te passen. We zijn er tot de laatste minuut bijgeweest. Onze Snuit is heel vredig en rustig ingeslapen op maandag 17 oktober 2011 om 17.35 uur. Je begrijpt zeker wel dat we heel veel verdriet hebben, want na 5 jaar en 7 maanden op deze manier afscheid te moeten
nemen van je huisdier, is verschrikkelijk.
De eerste 5 jaren van zijn leven was Snuit een zwerfkater. Wij hebben hem geadopteerd toen hij aan kwam lopen.
Denk je een beetje aan ons en bedankt voor je medeleven.
Groetjes
Mara


Tot slot twee foto's die Albert vanmiddag gemaakt heeft van Snuit op ons bed om 16.20 uur, want dit zijn bijna de laatste momenten van het leven van onze kater Snuit.


Wat zullen wij je missen jochie!
Je gaf ons en Mischou heel veel vreugde in het huis. Rust zacht mannetje.